سیستم گرمایشی سالنهای پرورش طیور
دلیل استفاده کردن از هیترهای امروزی برای گرمایش سالن ها چیست؟
همچنانکه همه ما اطلاع داریم در مراحل مختلف پرورش طیور گوشتی، حساسترین مرحله پرورش روز اول تا سن چهارده روزگی بوده و دراین مرحله تامین شرایط محیطی مناسب بسیار حائزاهمیت است. در این مقطع خاص و حساس از پرورش، بخاطر اینکه جوجه ها در قسمت محصور شده ای از سالن نگهداری می شوند هیترهای داخل سالن باید حرارت مطلوب را در حد استاندارد برای رشد پرندگان مهیا نمایند. به همین علت جهت رشد جوجه ها ایجاد محیطی با حرارت مناسب و مطلوب برای عملکرد بهتر در طول دوره پرورش، مهم و حیاتی است.
پوکیلوترمیک چیست؟ شاید این کلمه برای نخستین بار یاشد که با آن سرو کار داشته باشیم ولی چیزی نیست بجز ابن مطلب که در سنین 7-4 روزگی از اوایل دوران پرورش جوجه ها، که آنها قادر به تامین حرارت داخلی بدن خود نبوده و پرورش دهنده بایستی با سیستم حرارت گرمایشی که در سالن تعبیه کرده است به جوجه ها جهت تامین حرارت کمک نماید تا در طول دوره پرورش با مشکلی روبرو نشود و به همین جهت هیترها نقش مهم و اساسی را در تامین حرارت سالن برعهده دارند. برای دستیابی و نیل به اهداف تعیین شده، باید دمای استاندارد را برای پرندگان که بعنوان دمای محدوده راحت و خوشایند می باشد برای پرندگان تامین نمود. در همین راستا هر گاه دمای سالن بیش از حد تعیین شده پائین و ماندگاری داشته باشد عملکرد طیور را تحت تاثیر قرار داده همچنانکه آنها در این محدوده دمایی پائین دور هم جمع شده و فعالیت آنها کاهش یافته و متعاقب آن جستجو و فعالیت برای مصرف آب و دان قطع می گردد و آنها میل به مصرف خوراک نخواهند داشت و انرژی را از قبل ذخیره کرده اند برای گرم کردن خود، مورد استفاده قرار می دهند ( دمای داخلی بدن جوجه قبل از تلف شدن به 23.3 درجه سانتیگراد می رسد). و بالعکس اگر دمای سالن به حدود 45 تا47 درجه سانتیگراد (دمای دهیدراته شدن) برسد جوجه ها مجبور هستند برای خنک کردن خودشان از مصرف آب و دان دوری کرده و آنها شروع به عمل پنتینگ( له له زدن) و باز کردن بال های خود می نمایند و مانند قبل مصرف انرژی بجای اینکه صرف وزن گیری شود در جهت عکس عمل کرده و هزینه های بیشتری را بر تولید کننده تحمیل می کند.
بعد از 14روزگی ، مرحله بعدی از پرورش طیور را مرحله تولید نامیده اند که دراین قسمت کل سالن در اختیار پرندگان قرار می گیرد که در این مرحله هیترها دوباره نقش مهمی را در تامین حرارت مطلوب سالن برعهده دارند. (در حالت عادی و معمول تا روز21پرورش کل سالن را در اختیار طیور قرار نمی دهند). و بعد روز 21 دوره رشد و تولید تقریبا با همدیگر توام میگردند که در اینجا هم جوجه ها قادر به تامین حرارت داخلی خود هستند و هم شروع به وزن گیری می نمایند.
هدف اولیه از اینکه طیور گوشتی را در سالن پرورش می دهند این است که آنها رشد خوبی داشته و محیط راحتی برای آنها جهت وزن گیری مطلوب ایجاد شود. واین پرورش در جاهایی که دمای هوا بسیار سرد بوده و دقیقا در همان فصل سرد می خواهیم جوجه ریزی را انجام دهیم بسیار چالش برانگیز می باشد. اگر دقت کرده باشید دمای سالن در اوایل دوره پرورش برحسب سن جوجه ها بالا بوده و به مراتب هر چه سن بیشتر می شود دما را پائین تر می آوریم تا بتوانیم محیطی مناسب برای پرندگان مهیا نموده و عملکرد بهتری را از خود بروز دهند. همانطور که گفته شده هر چه سن پائین تر باشد جوجه ها برای تامین حرارت داخلی بدن خود به سیستم گرمایشی خارجی نیاز دارند (بایستی جهت حفظ دمای داخلی بدن آنها حرارت مناسب را در محیط آنها تامین نمود تا آنها مجبور به صرف انرژی برای گرم کردن خود نباشند) و بالعکس هرچه سن پرندگان بالاتر می رود چون سیستم بدن آنها برای گرم کردنشان تولید حرارت نموده و کم کم بایستی حرارت سالن را کم نماییم تا آنها برای خنک کردن خودشان از عمل پنتینگ (له له زدن) اجتناب نمایند. این مطلب را در نظر داشته باشید که تامین حرارت بر اساس نژاد و یکسری عوامل دیگر بایستی مد نظر قرار گیرد( البته بستگی به این هم دارد که آیا سن گله مادری که از آن هچ شده اند بالای 30 هفته یا کمتر از 30 هفته است یا نه). بر اساس کاتلوگ و راهنمای پرورش طیور دمای سالن در یک روزگی را همیشه 30 درجه تا 33.4 درجه سانتیگراد در نظر می گیرند (البته پرورش دهندگان بعضی اوقات لازم است که دمای سالن را تا 34 درجه سانتیگراد بالا ببرند). (البته همیشه متابعت و پیروی کردن از راهنما بسیار مفید بوده و گاهی اوقات می توانید بر اساس تجربه دمای سالن را کم یا تا حد مناسبی زیاد کنید) و برهمین اساس پس از هر روز از افزایش سن پرندگان طبق دستورالعمل پیشنهادی دمای سالن را کاهش دهید که این عمل بصورت تدریجی و تا زمانی که دمای سالن به 21 تا 18.5 درجه که حول و حوش سن 30روزگی می باشد کاهش می یابد. و اگر پرورش دهنده پرندگان را بر حسب وزن بیشتری که می خواهد داشته باشند و این معمولا سن بالای 60روزگی است دمای 18 درجه و مقدار اندکی کمتر برای آنها بسیار مناسب است چون وزنشان افزایش یافته و گرمای بیشتر برای آنها مناسب نیست.
سیستم گرمایشی سالنهای پرورش طیور
بطور معمول دو نوع سیستم گرمایشی در پرورش طیور گوشتی مورد استفاده است:
- هیترهای تشعشعی
- هیترهای آوبزان سقفی (پایه دار روی زمین)
هیترهای سقفی که هم میتوان آنها را بر روی چهار پایه نگهداری کرد و هم آویزان نمود هوای داخل سالن پرورش را گرم می کنند. ولی هیترهای تشعشعی سه کار را انجام می دهند که شامل گرم کردن هوای داخل سالن، پرنده و بستر سالن می باشد. طبق تحقیقات انجام شده که بر هر دو نوع سیستم گرمایشی متمرکز بوده این طور نشان داده است که هردو مورددربهتر نمودن عملکرد طیور تاثیر بسزایی دارند. اگر چه در حال حاضر بیشترتولیدکنندگان در کشورهای توسعه یافته بر این باور هستند که سیستم گرمایشی نوع دوم نمی تواند جوابگوی مناسبی برای عملکرد و رشد بهینه طیور داشته باشد پس بنابراین آنها بیشتر از نوع اول برای گرم کردن سالن استفاده می نمایند چون هیترهای سقفی آنچنان که باید نمی توانند کف سالن و بستر و طیور را آنچنانکه درخور و مناسب باشد گرم نمی کنند البته بایستی اظهار داشت که در سنین اولیه پرورش برای گرم نگه داشتن طیور استفاده از مواد بستر مانند پوشال روی کف سالن جزئی از ضروریات می باشد.
انرژی تشعشی چیست؟
انرژی تابشی بصورت امواج الکترومغناطیسی در هوا جریان پیدا می کند و با اشیاء برخورد نموده و در اثراین برخورد و تماس، گرمایی را که در خود ذخیره نموده است به شیء انتقال می دهد (همانند تابش نور خورشید و نور مادون قرمز)؛ البته ناگفته نماند که انرژی تابشی ساطع شده از منبع تامین انرژی وابسته به دمای محیط می باشد( هر چه دمای محیطی که منبع ساطع کننده ی انرژی بالاتر باشد انرژی بیشتری از خود بروز می دهد). بدین منظور برای اطمینان بیشتر می توان از دوربین های مادون قرمز در سطوح، اشیاء و اجسام مختلف استفاده کرد. هیترهای تشعشعی(تابشی) به دو صورت گرمای مطلوبی را برای پرندگان مهیا می کنند. شیوه اول اینکه چون جوجه ها در محیط قرار دارند پس به صورت مستقیم انرژی تابشی را با استفاده از شکل فیزیکی(حجم) خود گرفته و گرما را جذب می کنند، و دومین شیوه بستر سالن نیز چون سطح طیادی را اشغال کرده است آن هم گرمای تابشی را به خود جذب می کند و با این دوروش گرما جدب اشیاء می شود.لازم به ذکر است که چون بستر نیز گرما را دریافت می کند دوباره همین انرژی گرمایی به جوجه ها از طریق پاها منتقل شده و یک محیط گرمایی مطلوب مورد نظر بین جوجه ها و بستر ایجاد می شود و ادامع پیدا می کند. در این میان دمای بستر زیر هیتر تشعشی( تابشی) می تواند تا مقدار 54.4 درجه سانتی گراد افزایش داشته باشد( این مطلب را در نظر داشته باشیم که اغلب پرندگان کوچک سرما را از طریق پاهایشان به فضای داخلی بدن خود انتفال می دهند و هر گاه ما بتوانیم روشی را برای گرم کردن بستر انتخاب کنیم که مطمئن تر باشد در نتیجه از نظر اقتصادی برای پرورش دهنده مناسب تر خواهد بود). و بالطبع هر چه از محیط گرمایشی دورتر باشیم گرمای آن کمتر می شود( شابد هنگامی که یک نفر در سالن پرورش اقدام به بازدید می نماید اختلاف دمایی بین 5 تا 10 درجه در بالای سر جوجه ها را احساس کند ولی چون شی ثابتی در آن فضا وجود ندارد تا انرژی را دریافت کند بهمین دلیل است که تفاوت در مقدار دما بین جوجه ها و ارتفاع بالاتر احساس میشود).
فشار گاز منبع هیتر
منبع تامین انرژی بخاری های تابشی، گاز طبیعی یا پروپان می باشد و برحسب نوع آن (سبک سازنده هیتر و نوع آن) متفاوت می باشد. و بر اساس فشار منبع تامین گاز مورد نیاز به دو دسته کلی تقسیم بندی می شوند.در حالت عادی هیترهایی که با میزان گاز کمی کار می کنند(گاز طبیعی)، معمولاً با فشار 5 تا14 اینچ ستون آب و برای هیترهایی که منبع انرژی آنها گاز پروپان است فشار گاز در حد 11-14 اینچ ستون آب می باشد(توجه: اینچ ستون آب یک واحد برای اندازه گیری فشار است که عمدتاٌ در آمریکای شمالی برای اندازه گیری تفاوت های اندک در مبحث فشار مورد استفاده است، یعنی اینکه 1 اینچ آب فشاری است که توسط یک ستون آب به ارتفاع 1 اینچ در دمایی معین بر آن وارد می شود). اما هیترهایی که با فشار بالایی برای تامین گرمای سالن بکار می روند بایستی فشاری در حدود 138.5 اینچ ستون آب وارد می کنند( مخصوص هیترهایی که هم با گاز طبیعی و هم پروپان کار می کنند). هیترهایی که معمولاٌ امروزه در مرغداریها بکارگیری می شوند همانهایی هستند که با فشار پائین کار می کنند و دلیل آن این است که اغلب پرورش دهندگان به امکانات مورد نیاز در سالنهای پرورش مجهز نبوده و تعمیر و سرویس آنها مهارت خاصی می طلبد.
سیستم های تابشی
این نوع سیستم ها که پرورش دهندگان از آن در سالن های پرورش استفاده می کنند از نوع سیستم گرمایشی با شعله های باز هستند بدین معنی که شعله آتش آنها نمایان است و جهت تامین اکسیژن آن، هوا از داخل ساختمان تامین می شود. در این قسمت سعی بر این می باشد که از سیستم های تابشی که شعله حرارت آنها نمایان است صحبت شود.
نوع اول: سیستم حرارتی- تابشی دایره ای
نوع دوم: سیستم حرارتی مستطیلی
لازم به ذکر است که رایج ترین نوع سیستم ها از نوع تابشی دایرهای می باشد(شکل 1). سیستم های تامین کننده گرما از نوع دایره ای(مادر مصنوعی) در بیشتر اوقات بالای سیستم دانخوری و آبخوری نصب می شوند تا محیط مناسب و راحت و تحریک جوجه ها برای مصرف خوراک باشد.
در سالنهای با 76 متر طول و 12 متر عرض، حداقل 14 مادر مصنوعی (سیستم گرمادهی تابشی) برای گرم کردن سالن لازم است(شکل2). تعداد و سایز سیستم های فوق الذکر(براساس BTU ورودی_ واحد حرارتی بر اساس استاندارهای سنجش بریتانیا می باشد که برای اندازه گیری گرما استفاده می شود، که به عنوان مقدار گرمای مورد نیاز برای افزایش دمای یک پوند آب( 453 میلی گرم) به مقدار یک درجه فارنهایت( هر 34 درجه فارنهایت معادل 1.11درجه سانتی گراد)تعریف شده است) بر اساس سیستم های پرورشی متفاوت بوده و بایستی در فاصله 8 تا 12 متری از همدیگر قرار داشته باشند و ارتفاع آنها از بستر 2.30 سانتیمتر باشد. نکته لازم به ذکر این است که بایستی به نوعی در سالن نصب شوند که برای پرسنل و کارهای روزانه ایجاد مزاحمت ننمایند.
قطعات سیستم مادر مصنوعی شامل بشقاب آلومینیومی، منبع تولید حرارت از سوختو قلاب آویز می باشد. بشقاب آلومینیومی می تواند از جنس فولادی ضد زنگ میباشد که گرما را به جوجه ها منعکس می کند و قطر آنها می تواند از 79 تا 100 سانتی متر متفاوت باشدو دمای آن از سطح تاج داخلی مادر مصنوعی از 93 تا 204 درجه سانتی گراد متغیر باشد. اندازه و شکل منتشر کننده گرمای مادر مصنوعی بر اساس کارخانه سازنده متفاوت می باشد ولی همه این سیستم ها گرمای مورد نیاز را برای پرورش پرندگان مهیا می کنند. معمولاً مشعل های تولید گرما از نوع فلز چدن بوده که برای کنترل گرما و منتشر کردن گرما به صورت یکنواخت برای گرم کردن فضای پرندگان مورد استفاده قرار می گیرند. بیشتر مادرهای مصنوعی دایره ای به دو صورت پیلوت و جرقه مستقیم عرضه می شوند. در سیستم اشتعال با استفاده از جرقه مستقیم، یک قوس الکتریکی با ولتاژ بالا بین دو الکترود ایجاد شده و گاز سبکی را در مشعل به جریان می اندازد. نکته مهم و کاربردی اینجاست که سوخت مورد نیاز تامین جرقه برای گرمای مادر مصنوعی بصورت مداوم مورد استفاده قرار نمی گیرد و این نوع سیستم ها می توانند بین 377 تا126 کیلو کالری (هر 4 BTUمعادل 1 کالری ) صرفه جویی در مقدار مصرف انرژی را در هر ساعت بهمراه داشته باشد و این زمانی اقتصادی بودن در مصرف انرژی را باعث می شود که سالن پرورش به گرمای اضافی نیاز نداشته باشد و همع سیستم ها جهت جلوگیری از هر گونه حادثه موارد ایمنی را در ساخت سیستم ها جهت ممانعت از آتش سوزی در سالن را مد نظر قرار داده اند.
مادرهای مصنوعی بشقابی بوسیله ترموستات( ترانزیستور حرارتی) که یک سنسور تشخیص حرارتی داخلی در خود تعبیه دارند، دمای مورد نظر را مورد ارزیابی حرارتی قرار داده و عمل میکنند. یک ترمیستور( ترانزستور حرارتی) میتواند چهار سیستم حرارت گرمایشی را کنترل و مدیریت کرده و فقط جاهایی که احتیاج به گرما دارد را روشن نموده و سیستم گرمایشی آن موقعیت شروع به کار نماید. البته بایستی همیشه رفتار جوجه ها را برای تامین حرارت مطلوب و مورد نیاز مورد بررسی میدانی قرار داده و ملاک و اعتبار این سیستم ها را رفتار جوجه ها مشخص می نماید. سیستم های با شعله قابل دید در هر ساعت حدود 80000BTU گرما (واحد اندازه گیری انرژی گرمایی) را می تواند تامین نموده و همچنانکه (شکل 3) می بینید یک نوع الگوی گرمایشی مستطیلی شکل را روی بستر سالن ایجاد می کنند. سازندگان مادر مصنوعی پیشنهاد می کنند که در سالنهای با 12 متر عرض و 60مترطول، 6 عدد مادر مصنوعی و برای سالنهای 12 متر عرض و 76 متر طول، 7 مادر مصنوعی و برای سالنهای با 20 متر عرض و 92متر طول تعداد 14 مادر مصنوعی در نظر گرفته شود. البته باید این موضوع را در نظر داشت که فاصله بین مادرهای مصنوعی در سالن براساس سالن مورد نظر و عرض سالن از 11 تا15 متر در نظر گرفته می شود.
مادرهای مصنوعی در دو نوع فشار بالا و فشار در سالن های پرورش کاربرد دارند. و اغلب ارتفاع آنها از بستر را در حدود 2.13 تا 2.74سانتی متر در نظر گرفته می شود. بدلیل اینکه این سیستم گرمایشی دو برابر بیشتر از نوع هیترهای گرد (دایره ای) موجود تولید می کند، باید این نوع سیستم را در ارتفاع و فاصله از دیگر هیترها بایستی بر اساس استاندارد نصب گردد تا گرمای بیش از حد باعث ممانعت پرندگان از مصرف خوراک و آب نگردد.
هیترهای تابشی لوله ای
هیتر های تابشی لوله ای از انواع هیتر های گرمایشی با شعله بسته هستند (شکل4). این دسته جهت احتراق داخلی برای تولید گرما احتیاج به هوای بیرون سالن دارند و شعله هیتر در یک جعبه فلزی بلند محصور شده است و یک هواکش آنرا داغ کرده و گازهای احتراقی در آن از طریق لوله، گرما را به داخل سالن انتقال می دهد. گازهای خروجی در داخل سالن تخلیه می شوند و سپس توسط سیستم تهویه به خارج سالن انتقال می یابند. حجم حرارت تولید شده در ساعت برای این هیترها حدود 50,000 تا150,000 BTU می باشد. این نوع هیترها معمولاً باید درفاصله 6 تا18 متری از همدیگر در سالن نصب شوند. نکته کلیدی این است که چون این نوع هیترها باید درسقف و نقطه مرکز سالن نصب شوند بایستی فاصله آنها به نقطه ای که نصب می شوند باید 25تا30 سانتی متر باشد و این نوع سستم چون سطح مقطع بیشتری از سالن را گرم کرده و به تعداد کمتری ازآنها به نسبت دیگر سیستم ها نیاز است.بر خلاف دیگر سیستم های گرمایشی که هر دوره احتیاج به پائین آوردن دارند این نوع سیستم از این نوع عملیات مجزا می باشد.
دمای نزدیک لوله جعبه احتراق می تواند تا حدود 537درجه سانتیگراد برسد و تا 12.20 سانتی متر دورتر از هیتر دمای 176.6 درجه سانتیگراد را تامین کند. در این هنگام بازتابنده ها ی سقف گرمای کمتری را به سمت جوجه ها هدایت می کنند. دو مولفه مهم برای انعکاس انرژی گرمایی در سطح کف
تعیین کننده می باشند: 1- ارتفاع نصب شده هیتر 2- سطوح بازتابنده ها
هیترهای لوله ای بایستی قادر به پخش گرما به آب و خطوط تغذیه داشته باشد. این نوع سیستم گرمایش بیشترتمایل به توزیع گرما در بستر داشته و بصورت بیضی شکل از جعبه احتراق شروع به گرم کردن محیط سالن پرورش می نماید. این نوع سیستم مانند مولدهای تابشی محدوده های دمایی را بوجود می آورد که پرندگان به انتخاب خودشان هر جایی که مناسب و راحت باشند برای راحتی خود انتخاب نمایند.
برخی از هیتر های لوله ای شامل دو مرحله گرمایی بوده و می توانند در دوسطح پائین و بالا به فعالیت گرمایشی خود ادامه دهند. در مرحله اول که خروجی گرما با سطوح پائین شروع می شود در حدود 75000 BTU ودر سطوح بالاتر در حدود BTU125000 انرژی گرمایی تولید می کند.(سوال مهمی که در اینجا شایدبه ذهن برسد این است که چه موقع این نوع هیترها از این دو سطح گرمایی استفاده می کنند؟) بیشتر ایام سال این نوع هیترها از نوع اول سطح خود که دارای تولید انرژی گرمایی کمتری است استفاده می کنند اما سطح گرمایی با انرژی بالاتر فقط در ایام خیلی سرد سال مورد استفاده است. نوع گرمادهی سطح پائین باعث صرفه جویی در مصرف انرژی می شود بدلیل اینکه چرخه های روشن و خاموشی کمتری داشته و زمان گرما دهی بیشتر است( هرچه مقدار روشن و خاموشی بیشتر مصرف سوخت بیشتر). هنگامی که هیتر لوله ای برای بار اول راه اندازی می شود بایستی برای دمای مورد نظر لوله ها گرم شوند تا بتوانند دما را تامین نمایند.
هیترهای با سیستم لوله های تشعشی(تابشی) با فشار گاز گم و سیستم احتراق جرقه مستقیم، رایج ترین نوع هیترها هستند. یکی از موارد مهم در راه اندازی هیترهای یاد شده معمولاً 6 متر از همدیگر و اختلاف ارتفاع از بستر(فاصله از بستر سالن) و 3.60 سانتی متر می باشد. نکنه ی مهم و ضروری در رابطه با این نوع هیترها، سیستم تنظیم دمایی آنها در نزدیکی بستر سالن است که بایستی ترموستاتهای آنها را با نقطه وسط هیتر برابر نمایید و آنرا تا سطح 30.5 از سطح کف بستر آویزان نموده و در این میان سعی کنید که بین خطوط آب و دان قرار گیرند.
اما ضعف سیستم های تابشی (لوله ای) و مستطیلی در این است که هر گاه یکی از آنها از مدار کار کردن خارج شود تقریباً 25درصد از کل گرمای ورودی به سالن از بین رفته که می تواند منجر به سرد شدن سالن و مریض شدن پرندگان گردد و بستر مرطوب بوجود می آورد(شکل6).
ظرفیت گرمایی هیترهایی تابشی لوله ای ( که طول آنها بین 2.5 تا 6 متر می باشد) بین 40000 تا 90000BTU در ساعت بوده و منبع تامین سوخت آنها می تواند از گاز طبیعی یا پروپان باشد. این نوع هیترها که به شکل V لاتین هستند نیز شامل دو مرحله گرمایش می باشند. توصیه پیشنهادی برای نصب این نوع هیترها در سالن های با عرض 14 متر و طول 76 متر به تعداد 6 عدد می باشد. و بستگی به سن طیور متفاوت می باشد(فاصله بین هیترها همانند موارد بالا می باشد).
هیترهای تولید کننده هوای گرم
هیترهای مورد نظر که در سالنهای پرورش مورد استفاده قرار می گیرند بین 30000 تا 325000 BTU انرژی گرمایی در هر ساعت تامین می نمایند. این نوع هیترها از انرژی حاصل از احتراق سوخت، برای گرم کردن هوای سالن استفاده کرده و گرما را با فشار در سالن پخش می کند. این هیترها معمولاً برروی دیوار کناری سالن نصب شده (البته در وسط سالن بر روی چهار پایه با ارتفاع مشخص نصب می شوند) تا گرمای تولید شده را در سراسر سالن پخش کنند.
در این میان در سالن سطوح دمایی حرارتی متفاوتی از سقف سالن تا بستر خواهیم داشت(لایه بندی حرارتی) و بخاطر اختلاف دمایی که برای گرما وجود دارد نقاط نزدیک به سقف گرمتر می باشد. برای خارج کردن هوای گرم محبوس شده در سقف و هدایت آن به قسمتهای پائین از فنهای همزن(سیرکوله) استفاده می کنیم تا بوسیله آن گرما به بستر سالن دسترسی داشته باشد. در حالت معمول و استاندارد سه یا چهار هیتر با فشار گاز کم با ظرفیت 225،000 تا250،000 BTUبرای جوجه ها در سن پائین ضروری است. اکثر نمونه ها در ظرفیت تولید گرما تا حدود 60 درصد کل ظرفیت خود کار می کنند.
جمع بندی
در وهله اول این سوال برای پرورش دهندگان در خصوص سیستم های گرمایشی پیش می آید که
- آیا هیترهای موجود می توانند محیط حرارتی مناسب و باعث بهبود عملکرد تولید پرندگان می شوند؟
- هزینه ایجاد محیط مناسب و مطلوب برای پرندگان چقدر خواهد بود؟
در نظر داشته باشید که برای گرم کردن سالن پرورش 19 متر مکعب گاز پروپان در سال مصرف می شود.
در سالهای اخیر، هیترهای تابشی بیشتر مورد استفاده بوده و آنها مقدار فضای بیشتری را از نظر گرمای تولید شده تحت پوشش قرار می دهند که این نوع مقرون به صرفه میباشند.
